بعد از مهاجرت صغری و اعلام قبول درخواست‌های مردم از طرف شاه، در بهار 1285ش از طرف مردم عریضه‌ای به مظفرالدین­شاه تقدیم شد و تقاضا نمودند تا اعلی­حضرت وعده‌ای را که داده بود(تاسیس عدالت­خانه)، دستور اجرا صادر نمایند. ولی در این زمان مظفرالدین­شاه سکته­ی ناقص کرد و کلیه­ی اختیارات در دست عین­الدوله افتاد.[1]

او که هرگز نمی­خواست تن به خواسته­های مردم بدهد با گذراندن وقت و امروز و فردا کردن از پذیرش درخواست­های مردم طفره می­رفت وسعی داشت با ایجاد اختلاف در صفوف علما و مردم و همچنین زندانی و تبعید کردن فعالان، غائله را ختم کند که در ادامه­ی این روند و طی مراحلی، علما خواستار خروج از تهران شدند و به سمت قم حرکت نمودند و در حرم حضرت معصومه(س) بست نشستند که به مهاجرت کبری معروف شد. که پیامد این مهاجرت، صدور فرمان مشروطه از طرف مظفرالدین­شاه بود که در ادامه­ی این روند و مراحل را مورد بررسی قرار می­دهیم.